تاریخچه روابط عمومی

وقتی که روابط عمومی در ایران تشکیل شد، نیاز به آموزش مسئولان روابط عمومی و کارمندان این واحدها احساس می شد، بر همین اساس نخستین بار تشکیل کلاسهای کوتاه مدت آموزش روابط عمومی در وزارت اطلاعات و جهانگردی سابق شکل گرفت و برخی از وزارتخانه ها همانند امورخارجه رأساً با تشکیل کلاسهای کوتاه مدت و آموزش آن به کارمندان و وابستگان خود در اکثر کشورهای خارجی به آموزش روابط عمومی ادامه دادند. در بسیاری از سازمان ها و ادارات نیز تا سال 1345 اداراتی به نام تبلیغات و انتشار و یا انتشارات و اطلاعات فعالیت می کردند که از این تاریخ به بعد نام این ادارات به روابط عمومی تغییر کرد. در سال 1345 مسئولان شرکت ملی نفت ایران، موسسه مطبوعاتی کیهان، دانشگاه تهران و وزارت اطلاعات و جهانگردی وقت به فکر تاسیس یک مرکز آموزش عالی برای رشته روابط عمومی افتادند. این مرکز یک سال بعد افتتاح شد و بیش از صد نفر دانشجو از میان فارغ التحصیلان دوره دبیرستان را جهت تحصیل در دوره لیسانس روابط عمومی پذیرفت. این مرکز در آغاز نام موسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی را برای خود برگزید. این موسسه پس از چندی نام (موسسه علوم ارتباطات اجتماعی) را به خود گرفت و بعدها به (دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی) تغییر نام داد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی دولتمردان و مدیرانی که در ابتدا مسئولیت اداره سازمان‌ها را پذیرفته بودند. با توجه به وجود عوامل گوناگون، چندان توجهی به فعالیت روابط عمومی نکردند. به تدریج که کارها و موسسات و سازمان‌ها به روال عادی بازگشت و جریان امور سیر طبیعی خود را در مدیریت‌ها آغاز کرد، کمبود فعالیت های روابط عمومی در آنها احساس شد. در طول مدت جنگ دوره‌های کوتاه مدت آموزش روابط عمومی به وسیله مرکز آموزش مدیریت دولتی برای آموزش کارمندان مشغول به کار در دفاتر روابط عمومی موسسات دولتی و غیردولتی تشکیل شد. رشته روابط عمومی در سال 1368 با تلاش دلسوزانه و مجدانه دکتر کاظم معتمد نژاد و دکتر حمید نطقی و سایر اساتید این رشته در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی که نام جدید آن دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی بود، بازگشوده شد و تا امروز به صورت تخصصی به کار خود ادامه داده است.