اصطلاح روابط عمومی به مفهوم کنونی نخستین بار در سال ۱۸۹۷ در سالنامه راه آهن آمریکا مطرح شد و فعالیت آن به شکل کنونی از زمانی آغاز شد که موسسه های اقتصادی و دولت ها افکار عمومی را در سرنوشت خود موثر دانسته و دریافتند که فقط از طریق روابط عمومی است که میتوان اذهان عمومی را مجذوب کرده و به فعالیت خود رونق بخشند. در سال ۱۹۶۴ میلادی فاینانشنال تایمز از روابط عمومی به عنوان صنعتی بزرگ نام برد . هم اکنون روابط عمومی به ویژه در رشته هایی مانند علوم اجتماعی و مدیریت مقام والایی کسب نموده و به عنوان یکی از شعب تخصصی علوم اجتماعی در دانشگاه ها تدریس می شود . هر چند روابط عمومی پیشینه ای به اندازه کل تاریخ دارد ، اما ابزارهایی که در این جهت مورد استفاده قرارگرفته شاهد تغییر و تحولاتی عمیق بوده است . به خصوص بعد از جنگ جهانی اول توجه خاصی به روابط عمومی علمی شد و در سال های بعد از جنگ دوم جهانی به این اهمیت افزوده شد . با نگاهی اجمالی به تاریخ روابط عمومی می توان گفت آغاز روابط عمومی به شکل نظام مند در سال های ۱۹۰۰ به بعد شکل گرفت (کاتلیپ ، ۲۰۰۲ ؛ ۷۶۳).
تاریخچه روابط عمومی جهان را می توان به سه دوره تقسیم کرد :
_ دوره اول : از ۱۹۰۰ تا ۱۹۱۴ میلادی بود . در این سال ها از یک سو فساد ماموران مقامات دولتی آمریکا موجب شد که جامعه در صدد رسوایی آنها برآید و از سوی دیگر سازمان ها و موسسات تلاش میکردند با انتشار مطالبی در روزنامه ها اعمال و اقدامات خود را در نظر مردم با آب و تاب بیشتری منعکس نمایند.
_ دوره دوم : به سال های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ میلادی برمیگردد. در این سال ها دولت آمریکا درگیر مسائل جنگ جهانی اول بود و سعی میکرد تا مقاصد جنگی و خواست های خود را توسط روابط عمومی ،مرتبط با مردم قرار دهد .
_ دوره سوم : دوره تکامل روابط عمومی در آمریکا به شمار میرود و به سال های ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۹ برمیگردد . در این سال ها موسسات صنعتی برای معرفی خود به انتشار مطالب وسیع ، گسترده و دامنه داری دست زدند ، زیرا برای آن ها در جنگ جهانی اول به اثبات رسیده بود که ارائه مطالب درباره موضوعی خاص در صورتی که از روی واقع بینی و بصیرت باشد افکار عمومی را تغییر داده و در جهت مثبت یا منفی سوق میدهد (انجمن روابط عمومی ایران ، ۱۳۸۷ الف).
استفاده از روش مناسب در بهره گیری از روابط عمومی در جریان انقلاب آمریکا اتفاق افتاد . توماس پین و ساموئل آدامز دو تن از مبلغان بزرگ نویسندگان ، سخنرانان ، مناظره گران و سازمان دهندگان این انقلاب بودند . برای توجه افکار عمومی ، حتی وقایع و مراسم جدیدی را خلق کردند. تکیه انگلیسی ها به قدرت و برتری نظامیشان ، نادیده گرفتن افکارعمومی و عدم مقابله با انقلابیون عواملی بودند که به این مبلغان کمک کردند. بعد از دهه ۱۹۳۰ در بنگاه های تبلیغاتی پررونق هالیوود که به کمال خود رسید ، در شیوه زندگی آمریکایی که به تدریج مدیران اقتصادی گسترده تری را به فعالیت های روابط عمومی عرضه داشت ، دگرگونی هایی رخ داد که گرایش عمده اجتماعی در قرن ۱۹ (صنعتی شدن ، شهرنشینی و نوسازی ) با تکامل پیشرفت روابط عمومی ، پیوند تنگاتنگ داشته است . می توان گفت ، اصطکاک ناشی از مقابله یغماگران و روزنامه نگاران افشاگر موجب ایجاد جرقه ای شد که روابط عمومی نوین را پدید آورد و مردم درک کردند که قدرت اعتراض به عملیات استثمارگرایانه تجاری را دارند (میرسعیدقاضی، ۱۳۸۵ : ۲۸) .